Raportet me fëmijë !

Shprehja raport, e aplikuar nga Mesmer, vjen nga lëmi i hipnozës. Me raport emërtohen marrëdhëniet midis dy ose më shumë partnerëve (palëve) që pasqyrohen nëpërmjet të vendosjes së harmonisë, qartësisë, ndjesisë dhe besimit reciprok, të cilat arrihen nëpërmjet të sinkronizimit trupor e shpirtëror.

Një sinkronizim i tillë i suksesshëm para se gjithash presupozon një vëzhgim (vrojtim) shumë të saktë vizuel dhe auditiv.

Mësuesi psh., mundet që duke e imituar-përshtatur pozieionin trupor, frymëmarrjen, gjestikulimin, tonusin muskular, vezullimin (e syve), ose duke imituar tonin dhe ritmin e zërit të një individi, të vihet në raport me të. Personi mësuesi, mundet po ashtu që me këtë rast ta përsërisë edhe ,,fjalën-çelës“ të fëmijës në fjalë, gjë që quhet edhe raport direkt. Ose ata mund të vënë edhe raport të kryqëzuar-indirekt, kur ai (mësuesi) e sinkronizon një lëvizje të tij, psh., duke e sinkronizuar një lëvizje të gishtit të tij në përputhje me ritmin e frymëmarrjes së atij (nxënësit) i cili gjendet përballë.

Kësisoji mësuesi mund ta merr përsipër udhëheqjen dmth., edhe vetë sinkronizimin ta ndryshojë pjesërisht. Nëse nxënësi do ta ndjek këtë ndryshim të sinkronizimit, do të thotë se është arritur një raport i suksesshëm. Kështu mundet që edhe vetë efekti i raportit të kontrollohet.

l. 1. ]. Raporti me një fëmijë nervoz (C.F.)

Për të arritur një raport me një fëmijë, unë së pari ulem në të njëjtën lartësi dhe pozicion pranë tij. Unë e shikoj atë në sy dhe i lë atij kohë që ta gjejë shikimin tim. Iqesh dhe i flas ngadalë e qetë dhe pres gjersa ai të më shikojë.

Unë i vrojtoj ndryshimet në fiziologjinë e tij: kështu, shfaqen disa tipare psh., ngjyra e fytyrës ndryshohet lehtë, frymëmarrja qetësohet (kalibrimi).Unë mundohem që duke ia përshtatur zërin tim frymëmarrjës së tij, ta bartë atë, atje ku ai ' e gjen vetën, me fjalë të tjera ta sjell në vete (raporti). Për njëfarë kohe i shërbej atij si pasqyrë e tij (sinkronizimi), pastaj udhëheqjen e marr vet. Unë flas ngadalë, lëvizjet e mia bëhen më të qeta e më të kontrolluara; tani unë vërej tek fëmija një sjellje dhe frymëmarrje të qetësuar.

1. 1. 2. Raporti me një fëmijë të pakënaqur (M.S.)

Didieri shpesh vie në mësim më herët se sa shokët e tij. Kur ai është i pakënaqur gjë që i ndodh shpesh s'ka vullnet për të mësuar e as për të ardhur në shkollë, gjë që mua më jep rastin për të vënë kontakt me të (raporti).

Fillimisht ulem përballë tij dhe gjersa ne shkëmbejmë ca ,,banalitete“, gjykoj mbi gjendjen e tij shpirtërore. Ajo është e keqe sidomos kur ai vrojton këmbët e tij dhe përgjigjet shkurt (kalibrimi). Unë nuk mund t‘i hesht shkaqet e pakënaqësisë së tij, ndaj flas mbi diçka që atë e bën të lumtur.

Unë e di psh., që ai ha fare pak (zgjedh ushqimin është nazeli), prandaj e pyes atë, nëse ai sot ka ngrënë mirë në mëngjes. Goja e tij shtendoset, ai qesh dhe më shikon mua në sy. Kështu. bisedoj edhe për ngjarjet ditore, të cilat për tëjanë interesante, psh.,: për të ngrënit, eventualisht për një larje në pishinë, ose për një orë kalorësimi. Prej këtij momenti edhe ai merr pjesë në bisedë. Ai parashikon tani se çfarë do të hajë, ose ai flet për kalin e tij të dashur. Pastaj i them atij, se unë i gëzohem punës sonë të përbashkët, duke e përfunduar kështu edhe bisedën tonë.

1. 1. 3. Raporti me një fëmijë i cili ka vështirësi (M.-B.G.)

Danieli (12 vjeç), që t“i bëjë detyrat e tij, shpeshherë mbetet në klasë edhe pas kohës së mësimit. Kur ai ballafaqohet me një problem, mbetet në të: ai pohon se nuk mund ta gjejë asnjë zgjidhje, sepse detyra është shumë e vështirë, prandaj atij ' nuk i interesoj në dot ato, sepse sipas tij janë të padobishme. Ai zbehet dhe mbyllet në vete. Shikimi i tij bëhet i shtangët dhe merr qëndrim të kërrusur. Danieli me këtë rast përdredh flokët e tij me gisht dhe fillon i shqetësuar të endet nëpër klasë (kalibrimi).

Duke qenë i zënë me një nxënës tjetër, unë i thërras Danielit, nëse ai mund të vazhdojë gjersa unë të kem kohë për te. Pak më vonë kërkoj nga ai, që lidhur me problemin që ka, të ulet pranë meje për ta trajtuar së bashku (raporti).

Para se të filloj punën me të, i flas atij lidhur me orën e fundit nga lënda e historisë ku ai ka qenë pjesëmarrës shumë aktiv dhe me shumë vetësiguri e ka prezentuar mendimin e tij (udhëheqja). Në këtë situatë tani ai e ndjen veten mirë, kurse kujtesa i ndihmon atij që të shtendoset. Fytyra e tij gjallërohet dhe merr ngjyrë trëndafili. Tiparet e tij shtendosen, kurse sytë i shndritin sërish. Ai fillon për të qeshur dhe ulet drejt. Ai ka fituar tani sërish kontrollin mbi sistemin e tij të lëvizjes.

Së pari e lus atë, që për problemin që e ka të bisedojë me mua. Danieli është i pajtimit dhe kupton më në fund, se ajo që atij i duket e pazgjidhshme, marrë në përgjithësi, nuk është aspak e vështirë.

1. 1. 4. Raport me një femijë me pengesa (A.-C.V.)

Jozefi kur vie në mësim në mëngjes duket shumë i tronditur: Ai nuk i ka bërë detyrat e tij. Ai nxiton të flasë ose menjëherë fillon të flas përçart (kalibrimi).

Unë tentoj që të vë kontakt shikimi me të (raport). Pai thënë asnjë fjalë unë i qesh atij. Shikimet tona ende nuk janë takuar. Ia zgjas dorën përballë pa e ndryshuar aspak drejtimin e shikimit tim. Ia shtërngoj dorën edhe pasi që shikimet tona shkurtazi si në rastësi ishin kryqëzuar. Jozefi filloi me lëvizje duke tentuar që dorën e tij të shqetësuar ta tundë.

Unë nuk lëshoj pe dhe e mbaj kontaktin me të (dorën), duke vazhduar edhe më tej me shikim të drejtuar nga ai. Kështu, me një shikim të vendosur nga jashtë dhe pa lëshuar pe nga brenda: unë i qesh atij. Një ,,mirë dita“ e shkurtë dhe e paqëndrueshme në zbrazëtirë dhe një shikim i përdheshëm nga ana e tij, nuk mund ti ikin qëllimit tim. Kalon një kohë gjersa shikimi i tij takohet me shikimin tim! Në këtë moment unë i shpreh atij një përshëndetje shumë miqësore -mirëmëngjes. Tani ia lëshoj dorën, kurse ai më shikon mua në sy dhe dëgini ,,mirëmëngjes zonja mësuese“.

1. 1. 5 Raporti me një fëmijë të egërsuar (F. C.)

Denise është një fëmijë (që vuan nga epilepsia me dozë të madhe medikamentoze). Pengesat e saj që të merr pjesë aktivisht në jetën shkollore (të klasës), paraqesin për të një tendosje të cilën ajo e bartë me vështirësi.

Kështu, çdo mëngjes gjersa ajo gjendet në arealin shkollor, duket shumë e egërsuar. Ajo qan dhe bërtet me zë të lartë e të tërbuar, thekson fjalë fyese kundër të gjithë atyre, për të cilët mendon se janë fajtorë për egërsimin e tillë të saj. Fytyra i është e skuqur dhe ca e ënjtur. Frymëmarrja e saj është e shpejtë dhe sipërfaqësore. Lëvizjet e saj, të cilat normalisht janë të ngadalshme, tani bëhen të shpejta dhe të pashkathta, duke na dhënë të kuptojmë kështu se kemi të bëjmë me një energji të kontrolluar keq (kalibrimi).

Në këto momente është shumë vështirë për ta bartur atë atje ku ajo e gjen vetën. Në parim, unë edhe nuk e djëgjoj nëse ajo bëhet vulgare. Mirëpo, ajo nëpërmjet të tërbimit të saj të jashtëm më detyron, që unë të vendos për ndërhyrje, për të gjetur një rrugëdalje.

Nëpërmjet të tonusit të duarve të mia, të cilat ia hedh mbi shpatulla (ajo ka dëshirë që dikush t“ia hedhë duart), unë tentoja që energjinë time dhe të sajën t‘i bashkoj (që të udhëheqë dhe të vë raport me të). Ajo më shikon mua dhe shtendoset sadopak, mirëpo pastaj vazhdon sërish të qajë dhe të bërtasë. Pastaj ngadalë ia përshtas zërin tim zërit të saj dhe atë jo në pikëpamje të përmasës vëllimore, por në bazë të forcës bindëse.

,, Më thuaj Denise, a ke parë t‘i se çfarë ka ndodhur natën në male?“

,, Jo!“ ,, Shiko atje!“ I them. ,, Unë jam shumë e pikëlluar. Unë nuk mund të shikoj atje“

përgjigjet ajo. . .

. ,, Ti nuk mund te shikosh atje, kush të pengon ty tani?“

Denise nuk përgjigjet, Por shtendoset edhe ca në duart e mia.

,, Shiko atje!“ -Unë ia tregoj asaj malet,

” Oh paska rënë borë, ohooo...do të rrëshqasim me ski. Unë e di dikë i cili do të jetë shumë i lumtur“ (Ajo është një adhuruese e flaktë e kampionit tonë në Skijim).

Unë, duke e vënë dorën e majtë mbi qafën e saj, e kap (spirancoj) tek ajo këtë moment të këndshëm. Faqet e saj janë pothuaj ende të lagura (nga lotët), por ajo qeshet (kalibrimi). Ndonëse lëvizjet e saj janë ende të ngathta, ajo thotë se ka dëshirë të madhe për të rrëshqitur me ski. Meqë ende është e shqetësuar, unë doja që tek ajo të bart gëzim edhe më tepër, si dhe një frymëmarrje të thellë dhe të ngadalshme. Gjersa ne po i n gjitnim shkallët lart unë e mbaj atë edhe më tej me duart e mia mbi supet e saj; ajo e mbështet kokën e saj për mua dhe ngjitet pa vështirësi shkallëve përpjetë. Pa bërë asnjë fj alë, unë përcjell frymëmarrjen e saj, gjë të cilën e kemi shfrytëzuar në ligjëratat tona për shtendosjen. Ajo karaktrizohet me një ngadalësim, ulje dhe qetësim sidomos gjatë nxjerrjes së frymës nga fyti.

Tentoja që Denises me duart e mia mbi supet e saj, t‘ia bart sa më shumë qetësimin e frymëmarrjes: me duart e mia ushtroj tek ajo shtypje ritmike dhe periodike, herë më të forta e herë më pak të forta drejt meje (udhëheqja).

Ajo hap pas hapi më ndjek mua dhe qetësohet. Frymëmarrja e saj bëhet e ngadalësuar dhe e thellë. Trupi i saj kthehet në tonusin e mëparshëm të zakonshëm. Fytyra e saj humb diçka nga ngjyra e skuqur më parë. Lotët i thahen. Lëvizjet i bëhen më pak të ç“ekuilibruara (kalibrimi).

,,Tani Denisounette (Denise e vockël), vazhdojmë ne me

ushtrimin tonë?“ -,,Po, atake!“ (Kodi i ynë i fshehtë -midis meje dhe Denisesnë

mënyrë që të ecim me punën).

Raporti individual është i një rëndësie themelore për marrdhëniet mësues nxënës. Po ashtu edhe raporti për marrëdhëniet midis mësuesit dhe klasës, është i një rëndësie të madhe. Që një mësues t“i afrohet sa më mirë klasës së tij, ai duhet patjetër që ta vrojtojë atë ta sheh si të tërë, të vendos një raport me te, dhe kështu, përfundimisht, ta merr mbi vete udhëheqjen e saj.

nga libri:
Mësojmë me të gjitha shqisat
F. Zwissig & G.P.Klingler