Peshkatari dhe peshku...

 
Njëherë një peshkatar zuri një peshk me bukuri mahnitese. Dhe sapo u nis ta fusë në strajcë dëgjoi peshkun se si e lute:
- Bëhu i mirë. Më kthe në ujë... Nëse e bën këtë, do t'i plotësoj te gjitha dëshirat tuaja. peshkatari ishte i varfër. Mendoi se si do të ishte qesharake ta gjuajë ne ujë një pre kaq të bukur. Megjithatë në një moment hezitimi ia ktheu peshkut lirinë.
- E premtuar e përmbushur - tha peshku ç'dëshiron nga unë?
- Që shtëpia ime të bëhet e bukur dhe e nxehtë - ia ktheu peshkatari
- Le të bëhet tha peshku.  Kthehu në shtëpi. Dhe peshkatari kthehet në shtëpinë e vet. Shtëpia ishte edhe më e bukur se ç'kishite ëndërruar ndonjëherë. Aty e priste gruaja e vet. I tregoi gjithë atë ç'ndodhi.
Me të vërtetë je një budalla i madh - i thotë gruaja  a nuk munde të kërkosh kështjellë? Nuk mendova për këtë - tha peshkatari.
Dhe ai kthehet lumit, thërret peshkun që në atë çast del nga uji. Gruaja ime më tepër do të dëshironte kështjellë - tha peshkatari dhe u pa se ishte paksa i bezdisur.
- Le të bëhet- tha peshku. - Kthehu në shtëpi.
(Keshtjella ishte aty. Dhe kështu pronari dhe pronarja e kështjellës jetuan së bashku disa vjet në lumturi dhe kënaqësi. Atëherë gruaja e peshkatarit filloi të mërzitet. Kështiella e saj i dukej e pikëlluar, i mungonin kremtimet, mungonte pallati... dëshironte të bëhej mbretëreshë!
Dhe peshkatari i kthellet lumit.
- Gruaja ime dëshiron të bëhet mbretëreshë - i thotë ai peshkut.
- Le të bëhet- tha peshku. - Kthehu në shtëpi.
Mbreti dhe mbretëresha tani kishin një pallat të mrekullueshëm. Ishin, pa dyshim monarkët më të fuqishëm në tërë botën. Megjithatë mes tër atij ari dhe kremtimeve, mbretëresha filloi të ankohet, duke thënë se si atje në Romë, është dikush edhe më i fuqishëm se ata. Ashtu ishte, Papa kishte fuqi në të cilën ata kur nuk do të kënaqen... Dhe kështu një mëngjes, mbreti kthehet në lumin, në të cilën një kohë peshkonte, gjatë Varfërisë së vet. I dukej se peshku veç e priste...
Kjo është e tmershme - tha mbreti - gruaja ime dëshiron të bëhet qenia më e fuqishme në tokë. Ajo do të donte...
- Çka? -pyeti peshku.
- Ajo dëshiron të bëhet Papë - përgjigjet peshkatari, mezi duke marrë frymë.
- Le të bëhet- tha peshku. - Kthehu në shtëpi.
Dhe pasi që u bë Papë, gruaja e peshkatarit zotëronte mbi shpirtëroren dhe botëroren. Dëshira e saj më në fund u përmbush.
Por edhe kjo nuk zgjati shumë. I mbeti vetëm edhe një dëshirë, vetëm edhe një hap të kalojë para se të arijë lumturinë supreme... ndoshta peshku do të mundej...
Dhe peshkatari nisej rrugës që dikur e çonte kah shtëpia e vjetër. Arrin deri te bregu i lumit. Thëret peshkun.
- Ç'dëshiron? - pyet peshku.
-Një dëshirë... dëshira e fundit... gruaja ime do të dëshironte të bëhet...
- Çka? - pyet peshku përsësi.
- Zot - psherëtiu peshkatari.
- Kthehu në shtëpi  tha peshku.
Peshkatari shkoi.Disa qindra metra më tej; gruaja e priste në pragun e shtëspisë së tyre të vjetër.E dëshpruar, keq e veshur, si në kohën e mjerimit të tyre.


Nga Osho