Narcisi...

Kur vdiq Narcisi, erdhën zanat e malit dhe e gjetën liqenin, më parë ujëmbël, e tash të shndërruar në govatë

lotësh të njelmëta.

- Pse qan? e pyetën zanat e

malit.

- Qaj për Narcisin -tha liqeni. - Ah, nuk na çudit aspak vaji yt për Narcisin - vazhduan ato. - Edhe përkundër asaj që ne gjithnjë ngarendnim pas tij nëpër mal, ti ishe i vetmi që e pate rastin nga afër ta shikoje bukurinë e tij.

- Pse, i bukur ishte Narcisi? - pyeti liqeni.

- E kush pos teje mund ta dijë më mirë? - u përgjigjën të befasuara zanat. - Në fund të fundit, ai çdo ditë nga brigjet tuaja përkulej mbi ty.

Liqeni për një çast heshti. Më në fund tha:

— Unë qaj për Narcisin, por kurrë s'kam vëre'tur se ' '

“E vajtoj Narcisin pse, sa herë që përkulej mbi mua,në e syve të tij shihja reflektimin e bukurisë sime". 

Paulo Coelho - Alkimisti